درمان قوز قرنیه (کراتوکونوس) چشم، ناشی از کاهش آنتی اکسیدان های قرنیه

کراتوکونوس یا قوز قرنیه زمانی اتفاق می افتد که قرنیه (قسمت شفاف و گنبدی شکل سطح چشم) به تدریج برآمده شده و شکل قوز پیدا کند. قوز قرنیه باعث تاری دید می شود و ممکن است باعث حساسیت به نور و روشنایی شود. کراتوکونوس معمولا هر دو چشم را درگیر می کند و عموما از 10 تا 25 سالگی آغاز می شود. این بیماری ممکن است به آرامی و در طی 10 سال یا بیشتر پیش رود. در مراحل ابتدایی بیماری قوز قرنیه می توانید تاری دید را با عینک یا لنزهای نرم درمان کنید.  اما در مراحل بعدی بیماری مجبورید از لنزهای سخت نفوذپذیر به گاز یا انواع دیگر لنزها استفاده کنید. اگر بیماری شما پیش رفت و به مرحله پیشرفته رسید ممکن است نیاز باشد عمل پیوند قرنیه انجام دهید.

قوز قرنیه در اثر چه عواملی ایجاد می شود؟

رشته‌های نازکی از جنس پروتئین که کلاژن نامیده می شوند کمک می کنند تا قرنیه سر جای خودش قرار بگیرد و شکل محدب خود را حفظ کند. زمانی که این رشته‌های پروتئینی ضعیف شوند نمی توانند شکل قرنیه را حفظ کنند و در نتیجه قرنیه به طور پیش‌رونده‌ای شکل قوز پیدا می کند. کراتوکونوس در اثر کاهش آنتی‌اکسیدان‌ها در قرنیه ایجاد می شود. سلول‌های قرنیه مواد  جانبی آسیب‌زایی مانند دود اگزوز ماشین تولید می کنند. اما در حالت عادی آنتی‌اکسیدان‌های محافظت کننده آنها ر از بین می برند و از کلاژن‌ها محافظت می کنند اما اگر میزان این آنتی‌اکسیدان‌ها کم باشد کلاژن ضعیف و قرنیه برآمده می شود. قوز قرنیه از خانواده به ارث می رسد. اگر شما قوز قرنیه دارید بهتر است فرزندانتان را از ده سالگی برای معاینه نزد پزشک ببرید. این بیماری در افرادی که یکسری مشکلات خاص دارند، مثل بیماری‌های خاص وابسته به حساسیت، ممکن است به سرعت پیشرفت کند. این مسئله می تواند مربوط به مالیدن بیش از اندازه چشم‌ها باشد. کراتوکونوس معمولا در سنین نوجوانی آغاز می شود. اما ممکن است حتی در کودکی یا در حدود سن 30 سالگی نیز شروع شود. ممکن است که این بیماری در سن 40 سالگی و حتی بیشتر هم اتفاق بیفتد اما احتمال آن بسیار کم است. تغییر شکل قرنیه می تواند سریع اتفاق بیفتد یا چند سال طول بکشد. این تغییرات می توانند باعث تاری دید، دیدن نور شدید و هاله در شب، و خط خطی دیدن نور شود.

علائم بیماری کراتوکونوس

علائم و نشانه‌های بیماری قوز قرنیه در مراحل مختلف پیشرفت بیماری، متفاوت است که شامل موارد زیر می باشد:

• ضعف و تاری دید
• افزایش حساسیت به نور و روشنایی که رانندگی در شب را مشکل می کند
• نیاز به تعویض مداوم نمره عینک
• ضعف و تاری ناگهانی دید

فاکتورهای خطر

عواملی که می تواند شانس پیشرفت کراتوکونوس را افزایش دهد شامل موارد زیر است:

• داشتن سابقه خانوادگی قوز قرنیه
• مالیدن شدید چشم‌ها
• داشتن یک بیماری خاص مثل آماس شبکیه، سندرم داون، سندرم اهلر دانس، تب بالا و آسم

چه زمان باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر قدرت بینایی شما به سرعت در حال کم شدن است، که ممکن است به دلیل انحنای نامنظم چشم (آستیگماتیسم) باشد، به پزشک (چشم‌پزشک یا اپتومتریست) مراجعه کنید. پزشک علائم کراتوکونوس را طی یک معاینه معمولی بررسی میکند. اگر در نظر دارید که عمل لیزیک انجام دهید، پزشک ابتدا قبل از عمل نشانه‌های قوز قرنیه را در چشم شما بررسی می کند.

عوارض بیماری قوز قرنیه

در بعضی موارد ممکن است قرنیه به سرعت متورم شود و باعث کاهش ناگهانی دید و ایجاد زخم در قرنیه شود. این اتفاق به این دلیل رخ می دهد که لایه داخلی قرنیه می شکند و مایعات میان بافتی وارد قرنیه می شوند. در مراحل پیشرفته کراتوکونوس ممکن است قرنیه زخم شود، بخصوص در قست برآمده قرنیه، یک قرنیه زخم شده باعث بدتر شدن مشکلات بینایی می شود و ممکن است لازم باشد جراحی پیوند قرنیه انجام شود.

تشخیص بیماری قوز قرنیه

پزشک برای تشخیص کراتوکونوس سوابق بیماری و خانوادگی شما را بررسی و چشم شما را معاینه می کند. همچنین آزمایش‌های دیگری برای مشاهده جزئیات بیشتری از قرنیه شما انجام می دهد. آزمایش‌های تشخیص قوز قرنیه عبارتند از:

درمان قوز قرنیه

درمان کراتوکونوس بستگی به وخامت و شدت بیماری دارد و اینکه بیماری با چه سرعتی پیشرفت می کند. قوز قرنیه خفیف تا متوسط با عینک یا لنز درمان می شود. در بیشتر بیماران، قرنیه بعد از چند سال به حالت پایدار می رسد. اگر شما این نوع از بیماری را دارید پس احتمالا نوع وخیم قوز قرنیه و مشکلات بینایی را تجربه نخواهید کرد و به درمان‌های بیشتر نیاز نخواهید داشت. اما در بعضی از بیماران، قرنیه زخم شده و نگه داشتن لنز دشوار خواهد بود. در این موارد  ممکن است نیاز باشد عمل جراحی انجام شود.

لنزها

جراحی

اگر زخم قرنیه دارید، قرنیه شما بسیار نازک شده، حتی با قوی‌ترین لنزها هم ضعف بینایی دارید یا نمی توانید از لنز استفاده کنید ممکن است به جراحی نیاز پیدا کنید. با توجه به محل برآمدگی قرنیه و وخامت بیماری، چندین روش جراحی وجود دارد. گزینه‌های جراحی عبارتند از:

اینسرت قرنیه

در این روش جراحی، پزشک یک پلاستیک نازک، شفاف، و هلالی شکل (حلقه‌های سیگمانی درون استرومایی) را در قرنیه چشم  می کارد تا قوز را صاف و شکل قرنیه را حفظ کند و درنتیجه بینایی بیمار بهبود یابد. اینسرت قرنیه می تواند شکل طبیعی قرنیه را برگرداند، سرعت پیشرفت بیماری کراتوکونوس را کم کند و نیاز به پیوند قرنیه را کاهش دهد. همچنین این جراحی می تواند گذاشتن و تحمل لنز را آسان‌تر کند. اینسرت قرنیه می تواند خارج شود، بنابراین، این روش درمانی یک روش موقت در نظر گرفته می شود، همچنین می تواند خطراتی را نیز مانند عفونت یا درد چشم در برداشته باشد.

پیوند قرنیه

اگر قرنیه شما زخم یا بسیار نازک شده است، احتمالا نیاز به عمل پیوند قرنیه (کراتوپلاستی) خواهید داشت.

• پیوند قرنیه لایه‌ای پیوند بخشی از ضخامت قرنیه است که در آن فقط یک بخش از سطح قرنیه پیوند می شود.
• پیوند قرنیه نفوذی پیوند کامل قرنیه است. در این روش، پزشک تمام ضخامت قرنیه برداشته می شود و سپس یک بافت دهنده بجای آن جایگزین می شود.
• در پیوند لایه‌ای قدامی عمیق (KLAD) لایه درونی قرنیه (اندوتلیوم) نگه داشته می شود. این روش کمک می کند که از خارج کردن بخش حساس درونی، که در پیوند نفوذی انجام می شود، جلوگیری شود.

دوره بهبودی عمل پیوند قرنیه ممکن است تا یک سال هم طول بکشد و نیاز باشد که برای داشتن دید واضح در این مدت از لنزهای سخت استفاده کنید. بهبودی کامل بعد از گذشت چند سال حاصل می شود. عمل پیوند قرنیه برای بیماران کراتوکونوس معمولا موفقیت‌آمیز است اما احتمال پس زدن پیوند، ضعف بینایی، استیگماتیسم، ناتوانی در استفاده از لنز، و عفونت نیز وجود دارد.

"کپی فقط با ذکر منبع و لینک بلامانع است."